Crossing the Black Hills to Mt Rushmore.

Helaas heb ik gisteren verzaakt. Sorry als je bij je kopje koffie niets had om te lezen. Geen wilde avonturen en geen spannende cowboyverhalen. De maandag was een intensieve dag, en ik kan een leuke smoes bedenken waarom ik niet aan bloggen toe was gekomen. Maar 10,5 uur sturen en 2 bier = geen blog...... hopelijk maak ik het vandaag goed.

Zoals ik al zei maandag was een drukke dag en ondanks dat hebben we slechts 174 miles gereden, waar de recht toe recht aan afstand slechts 102 miles was. Als je een redelijke weg kiest, doe je dat in 2,5 uur. Wij niet, wij hebben er van 10:00 tot 20:30 over gedaan, 10,5 uur, maar we hebben genoten. Veel, heel veel in de auto gezeten maar dat was ook precies de bedoeling. We hebben de wild life loop gereden in het Wind Cave park, vervolgens naar het Custer state park gereden, en daarna naar het hoogtepunt van de dag, Mt Rushmore National Park.

De dag begon een beetje bewolkt en dus maakte dat het loskoppelen een stukje aangenamer. Altijd beter dan in de zon je rotzooi moeten opruimen. We zwaaide nog even naar Todd de camping eigenaar en draaien de snelweg op. In de ochtend zijn we weer naar wind park gereden via Hot Springs. Inmiddels hadden we de GPS niet meer nodig, en reden we naar de entree van het park, en op de automatische piloot naar de ingang van de caves. Echter hoefden we deze keer niet de afslag te nemen. Maar reden we rechtdoor, de weg de bergen tegemoet. Kijk maar eens bij de video's, daar kun je meekijken met stukjes van de rit van vandaag.

Wat is het toch een mooi gebied de Black Hills. Je hebt er de bergen natuurlijk, maar voor je daar doorheen komt kom je over de met bizons gevulde prairies. Met uitgestrekte vergezichten over glooiende graslanden met her en der verspreid lossen bomen. De losse bomen worden groepjes en voor je het weet klim je van 1500 naar 3000 ft en ben je in de bossen. Prachtige natuur om je heen en over kronkelwegen door de bergen. Precies waar een 10 meter lange camper voor is gemaakt, off road door de bergen. Suus zat naast me en keek me nog eens aan.....Heb je de GPS wel goed ingesteld? Natuurlijk schatje, komt goed! We komen bij de ingang van de "Wild lIfe loop" en verwachten een ranger in het huisje waar we entree moeten betalen. Niemand thuis? Wel een briefje, rij maar door naar het rangerstation halverwege, daar kan worden betaald. Halverwege zien we het station, ik stap uit.....dicht. Echter stond er ook op dat briefje bij het begin dat het niet betalen van de entree een 100% zekere boete van $250,- zou zijn, en had de camera mijn nummerbord al geregistreerd.......WTF..... en nu? Nog maar verder rijden dan en kijken of er aan het einde bij het visitorscenter dan wel iemand was. Na nog een half uurtje rijden komt ons een groene pick-up tegemoet. Zo één met een zwaailicht op het dak. Dat kan alleen een boswachter zijn denk ik en ik gebaar. De beste man stopt en komt achteruit gereden naar mijn raam. Ik leg hem uit dat ik graag wil betalen. Prima zegt de man, haalt een boekje tevoorschijn, ik betaal $20,- en krijg een bonnetje dat ik aan de binnenkant van mijn raam moet plakken. Voor de camera bij de uitgang. Met een goed gevoel rijden we weer verder, en voltooien de "loop".

Na de "wild loop" rit is het volgende op de agenda Mt Rushmore. Volgens de aangegeven route zouden we daar via de snelweg zo zijn, uurtje. Snelweg? Snelweg? Ga je snel weg...... De avond ervoor had ik al een weg uitgestippeld die ons via bergwegen naar Mt Rushmore zou brengen. Dus ik stelde de GPS in met wat dorpjes als tussenstop. Hierdoor ontlopen we de snelweg. En na 30 minuten rijden komen we bij de eerste afslag naar de C-weg. Een mooi geel bord bij de ingang, 10" 2' (305 cm) maximale hoogte. Prut, ik ben 12". (365 cm). Gelukkig waren er 2 routes die ik had bekeken, en dus keerde ik ons waggie om op een bergweggetje, tot genoegen van Suus. En vervolgde de weg naar de 2de route. Weer 30 min later komen we bij weer een mooi geel bord, Max hoogte 11" 3' maar voor het geval dat ik nog twijfel mocht hebben? De maximale breedte was 9", en ik ben 10". Al met al niet het risico waard. Ze zien me aankomen als ik de RV moet inleveren. Die bizon van eergisteren in mijn grill, airco zijkanten en een cabrio uitvoering. Er zat niets anders op dan geen C-wegen maar B-wegen te nemen. Welke niet minder mooi waren. nog een uurtje later kwamen we aan bij Mt Rushmore.

Aangekomen bij Mt Rushmore hebben we de toegang betaald, wat eigenlijk alleen het parkeren is. verder kun je er gewoon heen lopen. Zat een alleraardigste dame in de booth voor het parkeren. Just the 2 of you, vraagt ze? Waarop ik niets anders kan dan beamen. We rekenen af en ze vervolgt, het mag eigenlijk niet, maar zet m maar op een plek voor de bussen. Die komen toch niet meer vandaag.... En laat dat nu precies de plek voor de deur zijn. Hatseflats, waggie op z'n stekkie. een lange statige galerij van pilaren toont de weg naar het memorial met de vier presidenten. Heel indrukwekkend hoe dit is gemaakt, wat een gigantische afmetingen. En wat een werk moet dit zijn geweest. Verder dan dat is er ook niet echt veel te doen. We maken wat foto's en lopen door de giftshop, kopen natuurlijk wat memorabilia en lopen terug naar de RV.

Ondertussen was het alweer een lange dag geweest en werd het tijd om naar de eindbestemming van de dag te gaan. Onze campground in Spearfish, South Dakota. Dit kan over de snelweg.....Nehhhh....das voor mietjes. Black Hills here we come. Ik stel de GPS in op "Deadwood". Een plaatsnaam die ik was tegengekomen tijdens het plannen. Niets speciaals te zien, maar de naam alleen al. Daar moet ik heen. En laat dat nu ook nog eens de route zijn die dwars door de Black Hills naar Spearfish is. Kijk maar eens naar het filmpje "in Deadwood". Het was ondertussen ook tijd voor het avondeten. En aangezien Suus begrijpelijk niet meer ging koken, werd het eten in Deadwood. We hebben uiteindelijk bij Mustang's Sally's gegeten. En de binnenkant was helemaal 21ste eeuw, in tegenstelling tot de gevel uit de tijd van de goudkoorts. We leren wel van onze fouten, en in tegenstelling tot de giga porties die we in Hot Springs besteld hadden, deden we nu alleen een hoofdgerechtje. En nog kregen we het niet op.

We reden na het eten in een klein half uurtje naar onze eindbestemming van de dag. Met de schemering die aan het inzetten was hebben we de waggie geïnstalleerd. Ik nam die 2 bewuste biertjes en al gummi-nekkend ben ik duimend in slaap gevallen....... wat een prachtige dag.