Hot Springs en Wind caves in Black Mountains

En wat denk je? Vanmorgen wordt ik wakker, is die beer er......

Vandaag stond er een actieve dag op het programma. Eentje waarbij we wel wat reserves in hadden gebouwd dat het misschien niet ging lukken om alles in 1 dag te krijgen. Maar vol goede moed gingen we om 10:00 onderweg. En niet zomaar 10:00, nee MOUNTAIN time. Dat klinkt toch écht een heel stuk mooier dan 10:00 CET. Zo heet de tijdzone waarin we ons nu bevinden. En mountain time it would be. Vandaag stond de zuid kant van de Black Hills op het programma. Met daarin het Nationale Park "Wind Cave". En de opgravings locatie van de grootste mammoet van noord Amerika. De opgraving heet, The Mammoth Site.

Om bij beide bestemmingen te komen moet je door het dorpje Hot Springs om er te komen. En wat een prachtig dorpje was dat. Je waande je echt in de tijd van cowboys, en gelijk zocht ik achter op het zadel van mijn paard naar de zeef die ik nodig had om al het goud uit de aarde boven te halen. Terwijl ik mijn ros de sporen gaf controleerde ik of mijn Winchester goed in het holster zat. Pakte de zweep en liet hem klappen in de lucht……….Yeehaaaaaaaaaááááaa. Het stoplicht sprong op groen en ik trok op.

Aan het einde van het dorpje waren we helemaal geen bordje meer tegengekomen voor de mammoet opgraving waar we naar onderweg waren. Dat krijg je van dagdromen over cowboys en dames in de saloon. Bij de tweede afslag stond een bord zo groot als een mammoet zelf.

Bij aankomst wordt je begroet door de Mammoet "Digger" zoals hij hier liefkozend word genoemd. We waren net op tijd want de volgende tour zou zo beginnen. We konden nog even door de giftshop lopen voordat we moesten verzamelen in de bioscoopzaal. Daar kregen we een korte introductie over hoe de plek hoogstwaarschijnlijk is ontstaan en hoe dit werd gevonden in 1974 toen een projectontwikkelaar de bulldozers aan het werk zette en op de botten stuitte.

Een alleraardigst jong knulletje stelde zich voor als Tanner, terwijl hij met zijn vinger op zijn naambordje wees. Dat keurig opgespeld op zijn blouse zat. Met een duidelijke passie voor opgravingen, wist hij ons van alles te vertellen en tot in detail uitleg te geven over wat we gingen zien. Toen Tanner eenmaal klaar was met zijn gedeelte van de uitleg na de film, liepen we achter hem aan de ruimte in waar er actief werd gegraven naar de overblijfselen van de mammoet. We wisten ondertussen dat er niet alleen mammoeten gevonden waren maar allerlei dieren uit die tijd. Beren, antilopen, stokstaartjes, maar bovenal mammoeten. De ruimte die we inliepen was veel groter dan we gedacht hadden. En er was veel meer te zien. Ook hier wees Tanner ons elke keer keurig naar een plek bij de opgraving waar we moesten gaan staan. Waarna hij keurig de uit zijn hoofd geleerde tekst aan ons ten gehore bracht. Maar wel met zijn eigen passie voor wat hij zag. Met een groene laser wees hij in de opgraving aan, waar hij over aan het vertellen was. En het alleraardigste jonge knulletje Tanner, was aan de eind van de tour toch wel in vertrouwen gegroeid dat hij de tour tot een goed einde gebracht had zonder al te veel fouten te maken. Alhoewel hij ons alles op de mouw had kunnen spelden, wisten wij veel.

Nadat we nog even naar het olifantje hadden gezwaaid gingen we op weg naar de volgende stop van de dag. Wind Caves in het gelijknamige park. En deze rit is waarom het vandaag mountain time was. De wegen door de Black Hills zijn zo mooi, zo rustig, zo leeg. De prairie doet je echt helemaal tot rust komen. En dan ineens als je heerlijk aan het rondkijken ben sta je oog in oog met een bizon. Waar er voor ons een weg ligt, waar we weten wie er voorrang heeft. Denkt een bizon “f@ck you, wanna play chicken?”. En laat je de bizon toch maar voorgaan. Buiten dat denk ik niet dat ik de RV kan inleveren met een bizon die uit de grill steekt. Wel cool een paar van die hoorns! Wat een prachtig park. En dit is nog maar het begin van de Black Hills waar we morgen ook nog naar Mt Rushmore gaan en vervolgens via de hoogste piek naar het zuiden de hele bergketen doorkruizen. Ik kan niet wachten. We komen aan bij het rangerstation van de Wind Cave. Parkeren de RV en lopen naar binnen. Ik loop naar de balie, en vraag wat er allemaal te zien is. De ranger achter de balie stapt naar voren en al met net zo’n passie als Tanner vertelt hij trots wat er allemaal mogelijk is. Een klein uurtje later kunnen we met een guided tour mee door de grotten van Wind Cave. De 45 minuutjes die we moesten doorbrengen vlogen om. Er was een expositie over de ontdekking van de grotten, en natuurlijk een giftshop. We hebben nog een video over het park gekeken en voor we het wisten stonden we in een lift.

De lift bracht ons 100 ft/ 30 m onder de grond. We hadden nog wel even gevraagd aan de ranger of het een zware tour was. En de beste man gaf wel aan dat het een behoorlijk aantal trappen was die we moesten nemen. En vooraf had Suus er wel een hard hoofd in, maar liet zich niet op haar kop zitten en ging mee. Stoer!! In het grottenstelsel was de luchtvochtigheid een hoge 97%. Onze gids Luke was wederom een jonge jongen die met erg veel plezier en evenzoveel kennis ons mee nam op de ontdekkingstocht die de oorspronkelijke ontdekkers ook moesten hebben ervaren. Ook Luke had een heleboel tekst uit zijn hoofd moeten leren, en met verve vertelde hij over hoe de mineralen waren omgezet in prachtige kristallen en andere gesteente. Met als hoogtepunt de boxes. Een type gesteente dat alleen hier en op nog 1 andere plek op aarde gevonden is. 22 mile van deze grot, maar hier was toch 95% van de totale wereldvoorraad van dit fenomeen.

Luke vertelde over hoe ze hier vroeger al aan het ontdekken waren door de stelsels. Nog ver voor de tijd van batterijen en “light in a stick”, werd het met kaarslicht gedaan. Vervolgens moet iedereen zich goed vasthouden en doet hij het licht uit. Zo donker, zo donker. Je ogen kunnen er niet aan wennen. Ik knijp mijn ogen hard dicht, net zoals je dat doet als je thuis bent in het donker. Doe mijn ogen weer open en zie niets. Dit is donker als echt donker. Er is totaal geen licht, het is niet donker, het is onmogelijk donker. Vervolgens hoor je sssstttttttt…….. Luke vervolgt “als iedereen nu stil is hoor je hoe totale stilte klinkt”. Dit is een hele rare gewoonwording. Je staat in het totale echte donker en absolute stilte. Op inmiddels 140ft/43 m diepte in een grottenstelsel. Je voelt je heel klein, en gigantisch tegelijk.

De paden en trappen in de grotten waren goed te doen, ook voor Suus. En elke 10 meter lopen vertelde Luke ons wat we zagen, dat gaf Suus mooi de tijd om op adem te komen. Na een klein uurtje waren we met de lift weer boven de grond. Trots ben ik op Suus! Ondanks dat dit heel veel kost, flikt ze het toch weer!!!!!

De zon scheen over de prairie toen we de zadels op de ruggen van op onze paarden legden. En we reden terug naar het dorpje Hot Springs. Waarom zou het hot Springs heten hadden we ons al afgevraagd? Wel er zijn een aantal natuurlijke bronnen in het dorpje, een 5 tal. En laten ze daar nu net een natuurlijk zwembad op hebben gebouwd. Dat zou onze laatste stop voor de dag worden. Na al het lopen, klimmen, klauteren en afzien was het de beurt aan Suus. Heerlijk even onze lijven ontspannen in een natuurlijk zwembad met door de aarde voorverwarmd water. Met als afsluiter de Hot-tubs. Heerlijk om je even te ontspannen in natuurlijk water en de dag van je af te spoelen.

Als afsluiter moesten we natuurlijk nog eten, en koken….nee dat zat er niet meer in. We reden nogmaals door Hot Springs, opzoek naar een leuk plekje om te eten. Een restaurantje vinden op zondag avond in een dorpje ¼ zo groot als Ursem valt nog niet mee. Het was allemaal dicht. Nog eenmaal rijden we door de hoofdstraat tussen de gevels uit de tijd van Winnetou en Old Shatterhand, en vinden 1 Bar/Grill die open is. The Vault, staat er op het uithangbord. Ik parkeer mijn stalen ros, en wind de teugels om de houten balk op de stoep. Met een grote zwaai open ik de klapdeuren en loop naar de bar. Waar de barman ons zegt dat ik elk tafeltje kan kiezen dat we willen. Her en der zitten wel wat mensen, de locals aan de bar en een double date aan een ander tafeltje. We kiezen ons tafeltje en bestellen wat te drinken. Onze ogen gaan over de kaart, en er staan echte American classics op. Chilli cheese fries, en Nachos. Dat zijn de appetizers die we bestellen. Suus neemt een cheeseburger als hoofd en ik een burger Vault’o‘more. Wederom werden we verrast door wat we kregen, en dan vooral weer de grootte van de porties. Maar lekker, lekker……. Moe van de dag eten we ons eten op in de sportkroeg die volhangt met door de eigenaar geschoten trofeeën. We bedanken de man die ons bediend heeft leggen het geld op de bar en verlaten de Saloon.

Morgen….. Mt Rushmore.