Pimped my car en huizenjacht

Tijdens mijn eerste langeafstandsrit op dinsdag de 24ste met onze bijna nieuwe auto was het tijd om eens te kijken wat deze prachtige bolide allemaal kon. Ik rij over de b-wegen richting de snelweg en slinger wat van links naar rechts en van rechts naar links. De motorrijder die ik in mijn achterruitkijkspiegel zie lijkt te denken dag ik gek ben en zijn hand laat de gashendel langzaam los. Als er een langer recht stuk komt geeft hij vol gas en kijkt door mijn raam naar binnen als hij voorbijrijdt. Ik nog steeds met mijn arm uit het raam en één hand aan het stuur. Zonnebril op en radio lekker aan. Hij mag dan wel een stoere motor hebben, maar ik heb een Renault Megane. En niet zomaar een Renault Megane. Nee onze eerste Spaanse Renault Megane. En dat is veel cooler dan zo'n brommer. Ik nader de oprit naar de snelweg en uit de speakers komt de volgende oude hit "the Joker". Best een toepasbaar liedje als je in zo'n barreltje rijdt met het zelfvertrouwen van Rolls Royce Phantom. Er is echter een groot voordeel om in zo'n 12de hands autootje te rijden. Omdat deze al gratis voorzien is van krassen en de nodige deuken denken andere weggebruikers dat ze maar beter even aan de kant kunnen gaan voor je hun auto ook van een deuk voorziet. En dus gaan ze alvast naar de linkerbaan als jij nog op de invoegstrook rijdt. Waarschijnlijk zullen ze denken, daar heb je weer zo'n gek die niet kan rijden. Als hij maar niet tegen mij aanrijdt. En dus neem ik zoveel ruimte als dat ik denk nodig te hebben met mijn vrachtwagen terwijl ik invoeg op de snelweg. De snelweg kent een limiet van 120. Maar laten we het eerst maar eens rustig aan doen. Ik moet hem natuurlijk eerst nog leren kennen. We moeten nog aan elkaar wennen. Ik passeer de 80 en het loopt nog gesmeerd. Ik passeer de 90 en hij begint ligt te trillen, niet harder dan in de gemiddelde Nederlandse slaapkamer, dus dat zit wel goed. Op naar de 100 en beide handen aan het stuur, dat inmiddels is voorzien van een prachtig nepleren hoes van 6,95. De tellers op het dashboard werken goed, denk ik. De trillingen worden niet erger. 110, 120 en ik besef me dat ik nog steeds in zijn 4 rijd. Dat is ook wel anders dan in een benzineauto. Ik schakel soepel door naar zijn 5 en trek nog even lekker door naar zijn 6. En voor ik het weet zit ik een ietwat boven de toegestane snelheid. Ik laat het pedaal los en denk, nou nou, voor een diesel. 

Maandag 23 augustus ik weet het nog goed. Nadat we met de hulp van Monique en haar contact de auto in de verzekering hebben geslingerd was het de eerste dag dat we legaal in de auto mochten rondrijden. De hele wereld om in rond te crossen en we hadden de verzekering van 250 voor een heel jaar betaald. Inderdaad een heel jaar. Daarbij wil ik ook nog even melden dat de auto gekeurd is tot juli 2022. En er in Spanje wegenbelasting wordt betaald per jaar, ongeacht of de auto in dat jaar verkocht wordt of niet. En dus hoef ik helemaal geen wegenbelasting te betalen totdat de auto zijn ITV (apk) weer krijgt. Bedankt aan de vorige eigenaar! Overigens zal dat een geschat bedrag zijn van 60 per jaar. En ja, echt waar per jaar! Dat is minder dan in Nederland per maand. OLÉ! Maar goed, de wereld aan onze voeten dus waar ga je naartoe? De Carrefour super supermarkt. En buiten de gewone boodschappen dus ook even wat spullen om de auto mee op te pimpen. En weer loop ik als die 18-jarige door het gangpad met auto artikelen. Het een met een nog grotere aantrekkingskracht dan het andere. Uiteindelijk met de in Spanje verplichte items de deur uit, omdat het moet. En nog een mandje vol met items omdat het kan. Thuis aangekomen bleek dat ik de brie en het stokbrood vergeten was. Maar ik had wel een zwaailicht, koplampopknapkit, schuimreiniger voor de bekleding, een spuitbus met wondermiddel voor het dashboard en de felbegeerde sticker met de stier. Score! Ik ga met volle overgave storten op het nog verder schoonmaken van de auto. Maar wel op zijn Spaans, mañana. 

Ik ben er ook achter gekomen dat al de auto niks waard blijkt te zijn er in ieder geval een accessoire inzit die een deel van mijn diepte-investering weer goed kan maken. De auto blijkt een entertainmentsysteem van Kenwood te hebben. Met dvd-speler en al. Bluetooth, touchscreen en van kleur veranderende achtergrond en knopjesverlichting. Toen dit stukje hedendaagse technologie op de markt kwam was het toch een schamele 950,- dat ervoor moest worden afgerekend in 1834. Kijk dat is nog een rendement. Natuurlijk gelijk het radiootje eruit gesloopt. Frontje er af. Unit eruit. Slede eruit en stekkertjes los. Ik krijg een flash back.....net of ik dit wel eens eerder heb gedaan. In het donker. Bij een auto met glassplinters op de bestuurdersstoel. De vage gedachte verdwijnt weer naar de achtergrond en ik loop met de aanwinst in het zonnetje richting de veranda. Trots op mijn zojuist ontdekte schat. Lieverd? Vraagt Suus. Je weet dat we over tien minuten twee huizen gaan bezichtigen? En dat we zo echt weg moeten? Volledig geabsorbeerd door de auto had is als een klein kind dat binnen moest komen niet gezien dat de lantarenpalen aan waren gegaan. Ja! Natuurlijk! Antwoord ik en ren naar binnen om me om te kleden. Tijd om huizen te gaan bekijken!