Wat gebeurt er toch allemaal in Spanje?

Mañana, Mañana. Dat is wat ik de afgelopen dagen dacht als ik een stukje wilde schrijven. Komt morgen wel. De Spaanse dagen beginnen te tellen en we hebben er toch alweer zo'n 8 opzitten. Nog 6 en dan zijn we wat ons betreft wel Spanjaard. 14 dagen is de período de incubación.

We hebben de laatste dagen lekker rustig aan gedaan en hebben ook al 2 dagen met over de 40 graden gehad. Dagen dat je verplicht bent om lekker dicht bij het zwembad te zitten en weinig te doen. Natuurlijk gaan de regeltaken gewoon door en het zoeken naar een huis ook. We hebben al een aantal huizen die we graag willen bekijken en voor een 3-tal al een afspraak staan. Maar een afspraak maken is makkelijker gezegd dan gedaan. Ook hier in Spanje is het nu vakantietijd en zijn er ook nog extra vrije dagen. Zoals afgelopen zondag. Het was "ascensión de virgen" oftewel Maria hemelvaart. Dat betekent dat op zondag niets open is, wat hier in Spanje toch al niet echt gebruikelijk is. Zeker niet in de landelijke gebieden. Eén van de charmes en redenen waarom we graag naar Spanje wilde, het lagere tempo en de rust in de samenleving die wij in Nederland niet echt meer merkten. Tevens is het zo dat als dan een feestdag op zondag valt, op maandag veel winkels en instanties ook nog dicht zijn. Met als gevolg dat je na vele emails, en vele voicemails inspreken van verschillende makelaars van sommige nog steeds niets hebt gehoord. Maar opgeven? Dan kennen ze ons nog niet!

Eén van de regeltaken was het openen van een bankrekening. We hebben een aantal contactpersonen bij wie voor dit soort regeltaken terecht kunnen. Maar e.e.a. blijkt toch moeilijker dan dat het van te voren was aangegeven. Het ene contactpersoon zei dat het sinds Covid wel allemaal heel moeilijk zou zijn, en dat het niet zomaar zou lukken. De ander wist ons te vertellen dat we eerst een vast woonadres moesten hebben. De volgende vertelde dat beide redenen van toepassing waren en dat als we al een afspraak konden maken we er zomaar een aantal uren aan kwijt zouden zijn. Al met al werd er gedacht in problemen in plaats van oplossingen. En dus hadden we besloten dat we zelf de stoute schoenen maar aan moesten trekken. We hadden de avond ervoor ons huiswerk gedaan en allerlei zinnen die we dachten nodig te hebben bij een bank alvast opgeschreven en in het Spaans vertaald. En ook nog wat sleutelwoorden die we dachten nodig te hebben. Ondertussen kennen we al heel wat werkwoorden, persoonsvormen, tussenvoegsels en andere losse woorden. Hiermee kunnen we al wat zinnetjes formuleren die wat ons betreft vloeibaar Spaans zijn. Waarschijnlijk klinken we meer Chinees dan Spaans, maar toch. En met deze goede intentie om Spaans te spreken, en onze documentenwinkel van paspoort tot geboorteakte gingen we de volgende morgen op pad. 07:00 uur de wekker aangezien de bank om 08:15 open ging en het een klein halfuurtje rijden is. Gelukkig mochten we de auto van Aart weer lenen, wat het wel een stuk makkelijker maakt in plaats van met de camper. Oja, een auto. Ook dat was een belangrijke reden om een bankrekening te openen. Maar goed, bepakt en bezakt gingen we op pad. Flesje water, banaantje mee en de tomtom al ingesteld.

Al met al waren we zo rond 08:45 op pad en om 09:15 bij de bank. We openen de deur en bevinden ons in een soort luchtsluis. We konden niet zomaar de bank binnenlopen. Ik drukte op de bel onder een fel rood verlicht lampje en kijk door het glas naar binnen. Binnen in de bank zitten 2 medewerkers beide achter hun eigen bureau. Een Spaanse dame die een ietwat nors over haar mondkapje heen kijkt. Een een vriendelijker kijkende man van een jaar of 35/40. De man drukt op een knopje op zijn bureau en het lampje veranderd in groen. Ola, buenos zeggen we als we binnenlopen en kiezen voor het bureau van de man. Een keurig geklede man in grijze pantalon en zwart overhemd met bijbehorend grijs mondkapje. Tu hable Ingles? vraag ik en tot onze verbazing sprak hij een paar woorden Engels. We vervolgde in het Spaans met één van de zinnen die we al hadden voorbereid en vroegen of we een rekening konden openen. In eerste instantie was de man een beetje terughoudend. Hij zal vast gedacht hebben; daar heb je weer zo'n stel.... Een stukje advies dat we gekregen hadden is dat de bank eigenlijk alleen een rekening opent bij een filiaal, wanneer je ook in de stad/regio woont. Na wat uitleg zeiden we dat we nog geen vast woonadres hebben. De man begon heen en weer te schuifelen en je kon zien dat hij het best een uitdaging vond. En probeerde ons eigenlijk zo aardig mogelijk naar een ander filiaal te krijgen. Ik vertelde hem dat ik al wist welk type rekening we wilde. En gelukkig was Suus zo adrem om er aan toe te voegen dat we een woning in Elche aan het zoeken zijn. Schaakmat! Hiermee waren al zijn pogingen om ons naar een ander filiaal te dirigeren op en het ijs was gebroken. Zo'n leuke blonde die misschien wel in zijn stad zou komen wonen......? We haalde onze laptop tevoorschijn, en de map met de papierwinkel waarin alle noodzakelijke documenten zitten. Sommige ook al vertaald in het Spaans. De moeite die we gedaan hadden, en de pogingen om steeds weer in het Spaans te antwoorden loonde. Hij begon zelfs steeds meer Engels te praten. En tijdens het openen van onze bankrekening leerde hij wat Engels van ons, en wij wat Spaans van hem. De beste man hielp zelfs met het installeren van de bank app op onze telefoons.

Zo zie je maar. Alle beren die ons van te voren op de weg waren aangekondigd bleken slechts teddyberen. Binnen een uur stonden we buiten en konden we digitaal geld overmaken van onze Nederlandse rekening naar onze Spaanse. En binnen 2 weken krijgen we onze passen via de Spaanse post. Waarschijnlijk onze eerste Spaanse post. We hebben een wijze les geleerd. En dat zal vast de laatste niet zijn.

Hasta la próxima en una nueva historia de nuestra próxima aventura.