De eerste reisdagen terug naar NL met Rick

De ochtend van één september. De dag dat Rick en ik gaan rijden naar Nederland. De laatste voorbereidingen worden getroffen en de spullen van Rick worden ingeladen. Kleding, Apple spullen met laadsnoertjes en een varkenspoot. Wie reist er nog zonder varkenspoot dezer dagen. Het is toch een must zou ik zeggen. Ik heb mijn koffer en laptoptas in de camper gezet en we zijn klaar om te gaan. Maar eigenlijk willen we niet. Nog even langer met zijn drieën. Nog één dagje erbij lekker in de zon en bij het mooie zwembad. En daarna nog een dagje om even te gaan winkelen. En dan nog een dagje…. Het is rond half twaalf als de camper in beweging komt en de banden door het grind knarsend ronddraaien. We lang geknuffeld en goed vastgehouden. Suus liet haar dierbaarste bezit gaan en wij lieten ons dierbaarste bezit achter. Gelukkig wetende dat niet echt alleen is. Aart en Monique zijn er ook, en daar zijn we erg blij mee. We rijden door het eerste hek en Rick sluit het als we er voorbij zijn. We toeteren en zwaaien de hele oprit naar het tweede hek. Suus staat vanaf het zwembad terug te zwaaien. Het tweede hek is ook weer dicht en in een slakkengangetje rijd ik het laatste stukje oprit af en draai linksaf de weg op richting Hondon de las Nieves. Zo langzaam mogelijk, om maar zo lang mogelijk te kunnen zwaaien. Het huis wordt kleiner en kleiner, en verdwijnt na de volgende bocht in de verte. We zijn onderweg.

Al vele kilometers hebben we onder ons door laten glijden. Net zoals op de heenreis. Eerste etappe van Hondon de las Nieves tot zover we konden komen. Als doel op de tomtom hadden we Tarragona ingegeven en de reis ging voorspoedig. Er was weinig verkeer zo op de woensdag en dat heeft zijn voordeel. Zo’n voordeel zelfs dat we 50 km voor Tarragona het volgende doel Barcelona in de tomtom hadden ingegeven. We reden Tarragona voorbij over de ringweg en zetten onze weg voort naar Barcelona. Na zo’n tien minuten begon het langzaam donkerder te worden in de verte. En weer een paar minuten later begon het te regenen en werd het steeds witter aan de horizon. We reden regelrecht een hoosbui in. De regen werd heviger en heviger. Kijk het filmpje maar even. Een echte wolkbreuk zo zou later blijken uit het nieuws. We kregen een berichtje van Suus of alles wel goed was. Hebben jullie last van de wateroverlast en modderstromen? Zijn jullie al voorbij de AP7 bij Tarragona? We kregen stukjes nieuws door van mensen die moesten worden geëvacueerd uit hun auto van de snelweg. En modderstromen door de straten. Het bleek dat we door de hoosbui heen waren gereden die op weg was naar de regio die wij net hadden verlaten. Voordat we de bui inreden zagen we al dat de landwegen naast de snelweg in riviertjes waren veranderd en dat de terrassen waar de olijf en sinaasappelbomen op stonden helemaal blank stonden en kleine watervalletjes begonnen te vormen. Gelukkig reden we noordwaarts en ging de bui richting het zuiden. We waren blij dat we de wekker op 07:45 gezet hadden en om 09:00 de camping verlieten naar ons eerste extra ingeplande tussenstop. Normaal zouden we namelijk pas rond 10:00 vertrekken, dat is onze standaard starttijd. Nadat we de berichten van Suus gekregen hadden zijn we even gestopt voor een kopje koffie en hebben we even gebeld. Iedereen was ongedeerd en gerustgesteld. We vervolgden onze reis.

Kan het niet als ik je €20,- zwart handje contantje geef? Gewoon even 15 minuten. We hoeven echt geen heel rondje en ook niet naar de paddock. We willen even door het hek en een foto maken. Even de lucht van brandend rubber opsnuiven en een voorproefje voor mei 2022. Even maar, even het geluid van brullende motoren. En even maar de snelheid ervaren van de langs denderende racewagens die we nu alleen konden horen.

Nadat we de regenbui achter ons hadden gelaten hebben we nog een flink stuk door kunnen rijden en kwam het einddoel van deze dag in zicht, Barcelona. Keurig rond 16:00 de camper een parkeerplaats op gemanoeuvreerd en de tomtom de campings laten laden. We hadden de extra tussenstop al bepaald en onze camping gekozen. 3 Estrellas in Gavà Barcelona. Eén van de voorsteden en slechts 45 minuten van onze extra tussenstop. We draaien de A7 af en rijden de AP7 op. Van de autovia de autopista op. Van de snelweg, een autoweg op. We verlaten de autopista en rijden de bebouwde kom binnen van de wijk Gavà. Zoals altijd zoeken we nog een bezinepomp zo dicht mogelijk bij de camping om de tank te vullen zodat we de volgende ochtend startklaar zijn. Ook deze keer geen opgave omdat zowel de benzinepomp als de ingang van de camping aan dezelfde weg lagen een klein kilometertje van elkaar. Even naar de receptie en inschrijven. Maar eerst even een rondje lopen voor een leuk plekje aangezien deze camping pal aan het strand ligt. Maar dan ook echt! We kiezen onze plek direct aan het strand en ik loop naar de camper terwijl Rick op de plek blijf wachten. Nadat we de camper hebben geparkeerd staan in 5 tellen de stoelen en de tafel buiten. Koud pilsje erbij en wat wil een mens nog meer. Nou… ja…. Ehhhhh….. Eten!

Op de folder van de camping zag ik bij het inschrijven dat er een bus naar Barcelona centrum ging. Dus waarom niet even lekker gezellig met zijn tweeën het centrum in en een hapje eten. Zogezegd, zo gedaan. Het was even puzzelen met waar we de camping moesten verlaten via de nachtpoort. En hoe we bij de bushalte kwamen. Maar nadat we bij de verkeerde bushalte stonden wees Rick mij op het tweede kaartje van de folder. Hier stond; “to Barcelona”. Geen wonder dat ik de halte niet kon vinden. We stonden wel op de juiste plek, en er stond ook een paal van de bushalte. Echter keek ik bij het kaartje “from Barcelona”. Nadat we ons opnieuw georiënteerd hadden liepen we naar de juiste halte, aan de snelweg. Waarom niet. Een bus met halte langs de snelweg. We hadden geluk en tien minuten later zaten we in de bus naar Barcelona. Een ritje van een klein half uurtje. Op google maps hadden we het Plaza Espanya gevonden en daarbij stonden allerlei restaurants op de kaart. Een prima plek om uit te stappen. Tijdens de rit naar Barcelona centrum had ik de app van de bus gedownload, en samen vogelde we uit welke halte we moesten hebben. Vlak ervoor drukte Rick op de knop en de bus stopte. We stapten uit op het Plaza Espanya. Een grote vierbaans rotonde met een gigantisch beeldhouw werk in het midden. Als ware toeristen trokken we onze telefoons om vervolgens als Joop van Tellingen een paar kiekjes te trekken.

Aan de overkant zagen we de “arenas de Barcelona” een groot rond gebouw met vier verdiepingen. Het bleek een winkelcentrum te zijn met bioscoop en op het dak een 360 graden dakterras met allemaal restaurantjes. Een goede keuze. En even over de stad kijken en lekker eten. Daar waren we immers voor naar de stad gereden. Midden in het winkelcentrum op de begane grond was een interactieve speelvloer voor kinderen met allerlei bewegende beelden en terwijl we met de lift naar het panoramadek gaan zien we het kleiner worden. We stappen op de vierde verdieping uit en lopen naar buiten. Het blijft een prachtig gezicht, een stad van boven. Of het nu Barcelona, Hamburg of New York is. We lopen de ronde en zien in de verte de Sagrade Familia liggen. Net te ver om er ook nog even bij te doen, helaas. De keuze is snel gemaakt voor wat het eten betreft. Een echte authentieke pizzabakker, zo midden in Barcelona op dertig meter hoogte. Wie had dat gedacht…..? We smikkelen ons avondeten op en nemen nog een lekker bakkie koffie voordat we nog even over het dek slenteren. De roltrappen brengen ons vier verdiepingen lager en we lopen via de schuifdeuren de arena van Barcelona uit. Nu nog de bushalte om terug naar de camping vinden. We wisten welke bus, de L94. En de halte waar we uitstapten was een goed startpunt vonden wij. We lopen terug en vijf minuten later komt de bus aan. Wat een mazzel weer zeg! De deuren gaan open en de blonde buschauffeuse kijkt enigszins verbaast als ik vraag of ze naar de halte Avenu Europa en Pals gaat. In vloeibaar en razendsnel Spaans legt ze uit dat dit niet de goede halte is om op te stappen. Nadat ze de verbazing op mijn gezicht ziet vervolgt ze haar uitleg met handgebaren en wijst naar de andere kant van de rotonde. We lopen de rotonde rond en zien weer een bordje L94. Mooizo. Dat was makkelijk. Tien minuten later komt de bus, wij stappen in en zien dezelfde blonde buschauffeuse als bij de vorige halte. Deze keer gebaarde ze dat we in de zijstraat van de rotonde moesten zijn. Met frisse tegenzin lopen we naar een halte die we in die straat zien. En ja hoor L94. De halte is op een t-splitsing midden in de stad. Op het moment dat we aan komen lopen staat een ietwat luguber skater achtig type ietwat zenuwachtig om zich heen te kijken. Achter hem zijn vriendinnetje die een laddertje van vijf sporten over haar schouder heeft hangen met de eerste sport. Ze grabbelt wat in een rugzak en haalt een dikke stift tevoorschijn. Geeft hem aan de jongen die vervolgens vliegensvlug zijn “tag” op het glas van het bushokje kalkt. Stoer kijkt hij door het glas naar Rick en mij. Rick steekt zijn duim op en de jongen reageert ietwat verbaasd. Ach wij Hollanders zijn wel wat gewent. Echter deze Spaanse knul had geen positieve reactie verwacht denk ik. Langzaam trekt hij zijn linker mondhoek omhoog en loopt weg terwijl hij zijn duim terug opsteekt. Ondertussen is al drie keer de L94 langsgekomen maar telkens nam hij de afslag de andere kant op. Bij de vierde rennen Rick en ik richting de buschauffeur terwijl hij voor het stoplicht staat. Dan maar zo denk ik. Hij laat ons vast wel binnen. Ik wijs naar hem en gebaar dat wij in de bus willen. Hij begrijpt het en gebaard weer naar ons. En net als dat emoticon poppetje dat zijn schouders ophaalt en handen in de lucht doet sta ik voor zijn bus. Hij gebaart dat we echt bij de bushalte waar we net stonden moeten staan en maakt een cirkel in de lucht die eindigt met een vinger die naar het bushokje wijst. Ahhh… die snappen we. Hij maakt een rondje en komt vanzelf bij die halte. We lopen terug en ja hoor. Vijf minuten later komt in de verte de L94 aan. Rick steekt zijn hand op en de bus stopt. De deuren gaan open en daar zit de blonde buschauffeuse weer. Lachend in het Spaans zegt ze iets en ik maak eruit op dat ze het over drie keer en de Avenue Europa en Pals heeft. Ze gebaart dat we moeten gaan zitten. Een kleine dertig minuten later waren we weer bij de halte van de camping. Zonder dat we op de knop hoeven te drukken stopt de bus en gaan de deuren open. Via de spiegel bedanken we de buschauffeuse en zien dat ze lachend wegrijdt. Nog een pilsje toe en lekker slapen.

Ik draai de snelweg af en volg de borden Monteló. We slingeren wat over een industrieterrein en rijden door het dorpje naar een rotonde. De eerste rechts en we rijden op de toegangsweg. Ik parkeer de camper en loop naar de omgebouwde witte container. De jongen achter het tralievenster kijkt met een vragende blik naar me. Ik vraag wat een toegangskaartje kost. Waarop de beste jongen mij verteld dat er vandaag geen toegang is. Maar ik hoor de raceauto’s toch langs blazen? Er is dus iets te doen aangezien dit weekend de 24 uur van Barcelona is. Wat ik ook probeerde de jongen bleef me nee verkopen. We waren op het Circuit de Barcelona-Catalunya en ik liet me niet zomaar wegsturen. We lopen even naar de ingang waar de stewards staan en zie dat de mensen met een groen polsbandje gewoon door mogen lopen. Maar wat ik ook had geprobeerd via de officiële weg, ik had er geen gekregen. We maken een foo van het circuit logo en lopen terug naar de camper met google maps al open. Er loopt een ringweg om het circuit….. Ik start de camper en rijd netjes terug richting de rotonde voor het hek. De steward keek met een frons toen hij zag dat ik tussen de hekken door de rondweg opreed. Hij nam geen actie en als een stelletje piraten reden we op de rondweg om het circuit. Spiedend naar een mogelijkheid om toch op het circuit te komen. Elk hek, poortje of andere doorgang was hermetisch afgesloten. En de rest? Betonnen muren kilometerslange betonnen muren. We hebben het geprobeerd. Maar ondanks dat we niet op het circuit zijn geweest hebben we wel alvast het startschot gegeven voor de nieuwe traditie. Circuit de Barcelona. Tot volgend jaar!!!!