Een verjaardag om nooit te vergeten!!!!!

We waren de dag ervoor aangekomen op onze laatste camping van deze reis, de KOA in Kent. Dit is één van de voorsteden die Seattle kent. Onze eerste indruk was niet meteen een vliegende start zullen we maar zeggen. Het was een oudere camping met paden met gaten in de weg. En het merendeel van de mensen die op deze camping stonden bleken vaste bewoners. Om eerlijk te zijn hadden we beide het gevoel dat we een andere camping zouden gaan zoeken. We wilden graag de was doen, aangezien we die hadden opgespaard voor de laatste camping. Je kent het wel, dan is alles lekker klaar voordat je je waggie weer moet afstaan aan iemand waarvan je zeker weet dat die er veel minder avontuurlijk mee om zal gaan. Dus bij aankomst hadden we ons netjes gemeld bij het ongeïnteresseerde meisje dat achter een soort van toonbank zat, in een soort van office. We hadden onze plek toegewezen gekregen en vragen of we kwartjes voor de was kunnen wisselen. Het hoogstens 20 jaar oude kauwgom kauwende meisje wist ons te vertellen dat de laundryroom net was afgefikt. What the fuck!?! De eerste indruk was zoals gezegd nu niet echt de beste van allemaal. Ze had wel het adres van een laundryshop, maar wist niet of die nog open was. Suus vloog in een sierlijke sprong over de toonbank en in één ferme ruk trok ze het hoofd van het kauwgommeisje........Eerst maar even naar onze plek rijden. Kijken hoe die was. Dat veranderde echter niet heel veel aan onze eerste indruk. De wortels van een net omgehakte boom liepen onder het beton van ons plekje door. Het was alsof ik een hellingproef moest doen, en ga dan maar eens in je bedje liggen. Gelukkig hebben we een Amerikaanse SIM,  we moesten hier even weg, en ik belde de wasserette. Deze was tot 8PM open gelukkig. Het was op 15 minuten rijden en besloten om dat dan eerst maar te doen. Dan was het maar klaar. We rijden van de camping af en na 2x rechts en 3x links rijden lopen de zwervers over de straat. We kijken elkaar aan? Waar zijn we nu weer beland? Nog 2x links en een paar keer de bocht om en we zijn gelukkig weer in een beter deel van het stadje.

Tijdens onze laatste rit hiernaar toe hadden we het erover hoe lekker het is dat we als laatste 4 dagen weer een KOA hebben. Dan weet je tenminste dat je je daar geen zorgen over hoeft te maken. Het was ook nog eens op 10 minuten van de drop off plek van ons waggie. Wie kon ons wat doen? We hadden een full hook-up plek, en ook nog eens 10% korting, en bonuspunten op onze KOA-kaart. Die hadden we in de afgelopen 4 weken mooi gespaard als echte Hollanders. En het mooiste hier is dat je korting op korting mag doen. Dat is als zegels plakken op het 10% kortingsbonnetje, en daar nog eens de dagaanbiedingskorting overheen krijgen. Een walhalla voor de zuinige Nederlander.

We draaien een parkeerterrein bij de wasserette op, weer zo'n bordje. Iets over RV's en parkeren. De eerste de beste die de ballen zou hebben er iets van de zeggen, zou dat tegen Suus moeten doen. En aangezien dat meisje van de KOA het maar net had overleeft, succes!! De wasserette was een prima plek bleek achteraf, met als buurman de Domino's Pizza. 2 vliegen in 1 klap. En de was schoon en avondeten. Met een volle buik en een waggie dat rook naar de wasserette wordt de wereld toch een stuk aangenamer. De camping had wel een bushalte voor de deur. De bushalte had wel nachtbewaking. De toiletten en douches waren spotless. En ik vraag een andere plek om te staan. Al met al was het nog niet zo slecht. En de vaste bewoners waren ook best aardig. Na een bewogen begin in Seattle zijn we gaan slapen, want Suus wilde de volgende dag vroeg op om naar Seattle te gaan.

En zo gebeurde het ook. Lekker op tijd maar niet belachelijk vroeg zaten we aan de koffie en thee, die Suus had gemaakt nadat ze me had wakker gezongen. Toch wel heel leuk om aan de andere kant van de wereld jarig wakker te worden met de liefde van je leven. We besloten om even een bakje cornflakes te doen, onder de douche door te rennen en de bus te pakken naar downtown Seattle. Een klein uurtje later zitten we dan ook werkelijk in de bus. We hadden keurig op de dienstregeling gekeken en stonden te wachten op de bus. 5 minuten te laat, 10 minuten te laat, komt ie nog wel? 12 minuten te laat, daar was de bus. De chauffeur opend de deuren en ik zet 1 voet binnen, vraag hem of dit de bus is naar Kent Station, Seattle. Ja hoor zeg hij, ik koop twee kaartjes a $2.75 P/P en deze zijn de hele dag geldig in alle bussen in de regio Seattle. We kiezen een plekje uit en gaan zitten. Terwijl we om ons heen kijken hebben we het over de prijzen van het openbaar vervoer in vergelijking met Nederland. We passeren halte na halte, maar nog steeds zien we de contouren van de stad niet. Ik zie een informatiefolder in de bus over de routes en ga er ééntje pakken. Ik klap het boekje open en samen met Suus komen we tot de conclusie dat we in de verkeerde bus zitten, al een half uur..... Een andere busrijder ziet hoe we met de folder zitten en vraagt of hij kan helpen. We leggen het uit, en hij is zo behulpzaam om ons uitleg te geven wat te doen. En niet dat wij het fout hadden, en theoretisch de chauffeur ook niet. Echter was hij vergeten te zeggen dat hij in een rondje rijd, en dat hij eerst nog zijn gedeelte verder weg van Seattle moet rijden. Voordat hij weer richting Seattle zou gaan. We stapte bij de volgende halte uit en namen de bus aan de andere kant van de straat. Die bracht ons weer terug richting Seattle. weer 2 haltes verder was de connectie met de trein die zo rechtstreeks Seattle in reed. Prima geregeld.

En zoals gezegd waren de buskaartjes de hele dag geldig, en stapte we in Seattle dus ook weer op de bus richting MoPoP en de Space Needle. Deze buschauffeur gaf ons keurig een seintje bij de juiste halte, en wees ons de weg. Nog 1 blok noord en dan 1 blok naar het oosten. Iedereen heeft hier een ingebouwd kompas. We komen op een leuk plein, met een hoop zonneschijn. We zien een leuk terras en lopen er heen. We worden door een aardige jongeman naar een tafel gewezen en gaan zitten. Even checken of ze internet hebben dan kunnen we kijken waar we precies heen moeten. Ja hoor WiFi. we laden een kaart van de omgeving en wisten al dat de Space Needle en MoPoP vlak bij elkaar waren. Huh, daar is de Space Needle, en daar is MoPoP. We draaien ons om en tussen de bomen door tegen de zon in zien we The Needle.

Lees ook maar even wat er boven ons in het raam staat. We zagen het pas toen we de foto later bekeken. Maar best grappig. Ik heb een heerlijk verjaardag ontbijt gehad, en na twee grote mokken koffie was het tijd om op avontuur te gaan in Seattle. Ik wilde heel graag naar MoPoP en dat zou ook onze eerste stop worden. Maar aangezien The Needle het eerste op de route was deden we die eerst. We zouden later wel dat andere stuk verder lopen. Nu weten jullie dat hoogtes en Suus niet zo goed samen gaan. Dus toen het antwoord ja was op de vraag, ga je mee naar boven, was ik aangenaam verrast. Maar vond het wel heel leuk! Onderaan de voet vroeg ik het nog maar een keer voor de zekerheid maar vol overtuiging ging Suus mee naar boven. De binnenkomst in was natuurlijk in de souvenirshop, zoals gewoonlijk. We besloten om eerst naar boven te gaan, en dan te zien of de ervaring leuk genoeg was om er een souvenir van te kopen. De rit naar boven begon in de lift, en we sloten aan in de rij. Het was lekker rustig en met 5 minuten nodigde een liftboy ons uit om in te stappen. Met nog zo'n 15 andere stapten we in de lift die nog netjes in de het betonnen gedeelte van het fundament was. De deuren sluiten en 5 tellen later kijken we door de glazen buitenkant van de lift naar buiten als we de betonnen voet verlaten richting de top. Dat hadden ze er niet bij gezegd dacht Suus. Nog 10 tellen later keek je op de daken van de gebouwen. nog 10 tellen later en we waren boven. Weer keurig binnen in het bovenste deel. Geen uitzicht, en geen idee van hoogte. Maar dat veranderde snel. Van het hele bovenste gedeelte is de zijkant van glas. En kon je over de hele stad uitkijken.

En niet alleen dat. Ze hadden net een verbouwing afgerond. Dat betekende dat ze een gedeelte hadden gemaakt dat continue rond draaide. iet snel, in 45 minuten 360º. Het speciale er aan is dat het een volledig glazen vloer heeft. Op een hoogte van 600 ft/183 m, en je kijkt regelrecht naar beneden. Een werkelijk prachtig uitzicht. Dit was voor Suus misschien wel een te grote stap, hoewel ik wel zag dat ze het wilde doen. Met een klein beetje hulp en een uitgestoken hand durfde Suus het uiteindelijk wel. Zóóóoooo stoer.!!!! Snel een selfie maken van onze voeten enn er weer vanaf. Die kunnen we ook weer afvinken.

Morgen weer meer, het waren zulke lange leuke dagen en zoveel gedaan..........