Dag 2

Vandaag wakker geworden na onze eerste nacht in de RV. Wat een heerlijke nacht. Niet heel vast geslapen maar wel lekker. Een nieuw bed, met een nieuw matras en nieuwe kussens. Toch het voordeel van een nieuwe camper. Weten dat er niemand voor je in heeft geslapen. Maar wij hebben er wel heerlijk in "geslapen". Ietwat koud en ongewennig loop je door de RV. Eerst een kopje koffie en een kopje thee maken, kacheltje aan want het is nog best fris gedurende de nacht.

Ik trek me joggingbroek aan, doe een trui aan en loop naar buiten. Even voelen hoe het weer is. Gelijk hoor ik "Mornin neighbour, how are ya'll doing?" Heerlijk denk ik als ik het hoor, en kan niets anders zeggen dan "just fine". Tevreden lachend en knikkend naar elkaar lopen we beiden terug naar onze RV's. Heerlijk!

Suus gaat even lekker douchen en ik stort me maar eens op het ontbijt. In geen maanden een keuken van dichtbij gezien, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een grote RV, maar de keuken is in verhouding best van een maat die ik moet kunnen bedwingen. Ik haal de plakken bacon tevoorschijn, pak de doos met eieren, de boter, het broodrooster, het brood........had ik nu toch maar een grotere keuken. Al met al was het nog best een geslaagd ontbijt. Suus kwam net terug van douchen en ik had een lekker kopje thee, met een geroosterd broodje, gebakken spek, gebakken eieren en een sapje op tafel weten te toveren. Hoe ik de keuken heb achtergelaten? Daar zullen we het maar niet over hebben. Het smaakte voortreffelijk.

Het campingseizoen in Amerika is ook weer begonnen sinds 1 april. Ook op de camping waar wij nu staan druppelen de seizoensgasten weer binnen. Van losse tenten tot aan de Big Rigs, zoals die hier heten, aan toe. Sommigen met een auto erachter, die ze op sleep hebben. Wat is er nu mooier om op je gemak naar mensen kijken die na een half jaar vol ongeduld te hebben gewacht op 1 april, hun hele hebben en houden uit de RV's, trailers en stawagen te halen. Dit vervolgens op strategische wijze uit stallen en er dan achter komen dat het toch niet gaat zoals ze dachten dat het moest. En wij er dan heerlijk in het Nederlands over praten, ze snappen er immers toch niets van. Geef nou toe......op vakantie praten over mensen als ze er niets van verstaan.

Het was maar goed dat we de eerste 2 dagen een camping in de buurt hadden geboekt. Het bleek namelijk dat er één raam was dat niet in zijn slot viel. Toch maar even terug naar het pick-up point waar we de RV hadden meegekregen. Ik vond het maar niets dat we 4 weken met een raam dat je van buiten zo kon openschuiven zou moeten rondrijden. 15 minuten later stonden we met een tabak kauwende redneck monteur weer bij onze RV. Hij gaf aan dat dit wel vaker gebeurde, gaat op het bankje naast het raam zitten en schuift het open. Om het vervolgens met een rotvaart terug op zijn plek te duwen. "Just use a little force" zei hij. Waarop ik wilde antwoorden, "and may the force be with you".  Ik bedankte de man echter gewoon, en met 30 minuten waren we onderweg.

Waar naar toe??? Suus wist dat er in de buurt een Dutch market was. Dat klonk er leuk en dus de GPS erbij, na wat handig typwerk waren we onderweg. We bevinden ons op dit moment midden in de bible belt, wat het gebied is van Amish en Mennonieten. Deze mensen werken met hun handen, niet met machines. Deze mensen rijden nog met paard en koets, niet met auto's. Deze mensen oogsten met de hand, velden die zo groot zijn als de hele Noordoost polder, met de hand! Je kunt er wat van vinden over hoe deze mensen in hun gesloten gemeenschap leven. Maar ik kan me toch niet onttrekken dat ik enigzins aan het denken ben gezet door deze mensen. Als je weet dat de huidige techniek je leven zoveel gemakkelijker kan maken, en je kiest er toch voor om het niet te doen.......

Het is hier een uitgestrekt gebied en je vind er lange landwegen met grote velden. Prachtige witte huizen waar geen auto's staan. Alleen paarden en koetsen.

Na 30 minuten genieten van het landschap en de huizen komen we aan bij de Dutch Market. Terwijl we onze spulletjes pakken, telefoon en geld, komt er naast ons een grote bus vol met toeristen aanrijden. Niemand zagen we tijdens de rit naar de Dutch Market, ja koetsjes koetsje koetsjes. En uitgerekend als we aankomen komt er een touringkar met toeristen aan.

We lopen het niet al te grote winkeltje binnen waar ze allerlei door Amish met de hand gemaakte Local Products verkopen. Ik spreek de Amish man met witte baard aan, die achter de toonbank staat. En zeg "goede middag" hij kijkt naar me met een blik waarvan ik dacht dat het een verraste was, omdat hij Nederlands hoorde. Echter de verbazing van zijn kant bleek te zijn dat hij niet verstond wat ik zei. Amish in de Dutch market spreken met een Duits dialect. Hij stond dus direct met 1-0 achter....

In de winkel verkopen ze veel. Van houtsnijwerk, pasta, rijst, en zaden tot aan grootmoeders snoep. Kaneelstokken en drop, echte lokale producten dus. Het heet niet voor niets Dutch Market. En waar we eerder heerlijk in het Nederlands konden praten over wat we zagen, deden we dat hier ook. Aangezien we nu wisten dat de Amish dus Duits dialect spraken. Het was inmiddels bomvol in het winkeltje omdat de buslading ook was binnen gekomen. Een heel blik met bejaarden was opengetrokken, en voor we het wisten waren we omringd door al deze mensen. Nog geen 5 tellen later kwam er een oudere dame naar ons toe die in een Fries/Gronings/Amerikaans/Engels accent vroeg waar we vandaan kwamen, en welke taal we spraken. Voor we het wisten kregen we het verhaal van haar overgrootvader te horen die naar Amerika was verhuisd, en werd de nicht erbij geroepen. Die sprak geen Nederlands meer maar wilde ons wel Nederlands horen praten. Nog een opa sloot aan, en nog een oma. En allemaal kende ze wel iemand in Nederland. Als een stel cirkelende haaien stonden ze om ons heen. En vroegen wij ons af of de Dutch Market nu de attractie was of wij. Vriendelijk spraken we met alle mensen, ondertussen zoekend naar een manier om er onderuit te komen. Ik zag een grote landkaart hangen aan de muur met de tekst "please let us know where you are from". Ik zie een gat tussen de cirkelende haaien ontstaan en samen met Suus vluchten we door het gat richting de wandkaart. Het bleek onze redding, de horde met bejaarden hadden immers hun handen vol met souveniers, en de kaart hing voorbij de kassa......

Niet veel later op de parkeerplaats voor de winkel zwaaiden we de bus met bejaarden uit. En gingen in onze RV zitten. We hadden zelf ook nog een zak pepermunt en jumbo jelly beans gekocht. Je blijft toch een toerist.

Op de terugweg besloten we nog even langs de Walmart te gaan. Als je daar nog nooit geweest ben? Het is niet echt uit te leggen. Het dichtst in de buurt komt de Carrefour, maar dan x 10. Het blijft heerlijk om te kunnen verdwalen in een supermarkt waar ze echt alles hebben. En je te verbazen over wat Amerikanen allemaal eten, en vooral ook de porties. 1 persoons microwave dinner?.....5000 calorieën!

We kopen allebei een real American sweat pants, ach..... we zijn er nu toch. En ik wilde het altijd al proeven en was het in 2015 vergeten.  Beef Jerky! En geloof me, het is alles wat ik er van verwachtte en meer!!!!

We lopen terug naar de RV en beseffen ons dat we zelfs met zo'n grote wagen geen moeite hebben om te parkeren. Er is plek genoeg, overal waar je komt. Moet je dat eens doen op dinsdagochtend, Deen Stan Kentonhof........

Op de terugweg zien we steeds weer koetsjes goestjes guches guccie koetsjie, zeg dat maar eens 10x achter elkaar en voor je het weet heb je een Gucci Koetsjie. We besluiten dat we als we ooit verhuizen naar Amerika we in de Bible belt Gucci Koetsjies gaan verkopen. Dat moet wel een hit worden. Zwarte gepimpte Amish koetsen.

En dan ineens besef je je dat je weer samen op vakantie bent, en weer door de USA rijdt. In een RV met een V10 en 288 pk. De vrijheid van niets moet, en alles kan. De ruimte die voor je ligt als een blanke kaart die je zelf nog moet invullen. Ook al zijn al duizenden mensen ons voorgegaan, voor ons is het rijden van de volgende weg altijd weer de eerste keer.