Het lege huis, en op weg naar een nieuw thuis.

En dan ineens zijn er weer een paar dagen voorbij waarin eigenlijk het echte startschot is gegeven voor onze emigratie. Het is 09:10 en we zijn net wakker geworden. Ik loop met mijn rolletje wc-papier slenterend over het kiezelpad naar het toiletgebouw en droom langzaam weg naar hoe de warme Spaanse zon straks iedere ochtend onze huid zal verwarmen. Je kent het wel dat gevoel van de eerste ochtend op een wintervakantie naar de zon. De eerste ochtend richting de ontbijtzaal op je slippers terwijl je de zonnestralen absorbeert alsof het je leven ervan afhangt. Je kijkt naar de zonnebedjes langs zwembad, het serene blauwe water en de zwembadbar waar je straks je eerste drankje gaat halen. De warmte van de zon heeft ondertussen je botten bereikt en dat voelt zooooo lekker!!! Vervolgens duw ik de deur naar de toiletruimte open en het dagdromen wordt bruut onderbroken door de alledaagse geluiden en ochtendgeuren van een gemiddeld toiletgebouw op een camping. De deceptie…….

Vol goede moed loop ik weer terug naar de camper en bedenk me wat er nu de laatste dagen gebeurd is.

Vrijdagmorgen 30 juli 2021, 06:30 de wekker gaat voor de op ons zo belangrijke dag. Vandaag komen de verhuizers en voor je gevoel heb je nog zoveel in te pakken, op te ruimen en aan kant te maken. Je loopt nogmaals de trap op naar zolder, alles daar ingepakt en klaar? De voorkamer, klaar? De inloopkast, badkamer, slaapkamer klaar? Dan de trap af naar beneden en we lopen een kamer in waar nog 2 eetkamerstoeltjes staan en een giga berg aan dozen in de ene hoek en de meubels die meegaan naar de opslag in de andere. En langzaam maar zeker dring het tot ons door. WE GAAN EMIGREREN!!!!!!!!

Om 07:15 komt er een vrachtwagen combinatie met aanhanger de straat in rijden en stappen er 3 verhuizers uit. De mannen komen binnenlopen, bekijken de situatie en lijken aangenaam verrast met hoe alles is ingepakt. We maken even kennis en lopen met de “chef de mission” door het huis. Kamer na kamer lijkt de man steeds vrolijker te worden. Niet dat je het aan zijn gezicht ziet, lachen lijkt voor hem iets van een andere planeet. Maar het feit dat hij de andere jongens erbij riep zei genoeg. Ook deze jongens waren erg blij me alles dat al was ingepakt, en hoe het was ingepakt. Er kon zelfs een schouderklopje vanaf. De meeste die mijn OCD achtige persoonlijkheid een beetje kennen weten dat het daar niet stopt natuurlijk. Als ik het netjes inpak wil ik dat zij dat ook doen…… dus niet. De heren gingen voorspoedig van start met alle dozen naar de vrachtwagen te lopen. Alles netjes stapelbaar en paste precies als een puzzel in elkaar. En weer komt het deuntje van tetris in mijn hoofd. De grotere dozen en de afwijkende dozen gaan de vrachtwagen in en alles gaat prima.

Het was mei 2019 dat ons een kans werd gegeven en dat we van een negatieve ervaring wederom een positieve wisten te maken door Spanje als ons volgend doel te stellen. En zoals veel reizen begon ook deze met verkennen. Veel verkennen. Het hoe, wat en waar. En zelfs waar begin je. Maar al snel wisten we onze weg te vinden in de wirwar van regels. Alle instanties die erbij betrokken zijn, meer dan je je kunt voorstellen. Ergens weet je het wel maar je romantiseert het best snel weg. En het plaatje van het heerlijke zonnige ligbedje naast je eigen zwembadje als einddoel op je netvlies. In october 2019 hebben we onze eerste verkenningsreis gemaakt door Spanje. Een reis van een 6 weken langs bijna alle costa’s van Spanje. Tot aan Malaga. Een heerlijke rustige reis met veel verkennen. Niet alleen de costa’s maar ook het mooie binnenland van de regio’s Valencia, Alicante, Andalusië, Castilla de Mancha. Steden als Cordoba en Jaen. Maar ook veel kleine dorpjes als Marmolejo en Castellar de Santiago waar we ook naar een huis hebben gekeken. We hadden al veel huizen op onze wenslijst staan en bekeken tijdens deze reis. En ook wel huizen gezien met potentie, zelfs voor een tweede keer gaan kijken. Maar niemand had kunnen weten dat covid19 zo veel roet in het eten zou kunnen strooien. En ons, zoals ieders geduld werd op de proef gesteld. Veel uren thuisstudie en zoeken via allerlei platforms op internet hield ons op de been. En aan de andere kant gaf het ons wel de tijd om alle zaken die moesten worden geregeld goed voor te bereiden. Gelukkig was het ons met alle covid19 regelgeving nog wel gegund om op 2 juli 2020 met de camper naar Spanje te rijden voor een nieuwe ontdekkingsreis van de streek landinwaarts tussen Valencia en Alicante. Dat is toch wel de streek waar we bij de vorige reis erg gecharmeerd geraakt zijn van de natuur en de mensen. Maar meer daarover een andere keer.

Het is 11:00 uur en alle dozen zijn ondertussen de vrachtwagen al in. Nu komen de meubels. De grote kast, salontafel en eettafel zijn al netjes ingeladen. Stoelen, lampen en andere niet standaard gevormde delen zijn ook ingeladen. Zo af en toe werpen we een blik inde vrachtwagen hoe het met het inpakken gaat. En zoals gezegd, ik netjes ingepakt, zij ook….. Suus liep langs de vrachtwagen nadat ze ons box-spring hadden ingeladen. Een box-spring met een linnen buitenbekleding. Een lichte zandkleurige linnen buitenbekleding. En wat denk je, daar staan ze in een vrachtwagen, zonder dat ze in waren gepakt. Ik hoor de eigenaar van het verhuisbedrijf nog zeggen toen ze kwamen inmeten en opnemen. Bedden? Die worden in grote hoezen ingepakt, daar hoeft u zich geen zorgen om te maken. Ik ben maar even met de “chef de mission” gaan zitten. En na 5 minuten ging de beste man met frisse tegenzin samen met zijn maten de vrachtwagen weer leeghalen. Onder ons toeziend oog werden de bedden alsnog op de juiste manier ingepakt en netjes opnieuw de wagen in gebracht. Laten we eerlijk zijn, wat zou jij doen als je €10k voor verhuizen en opslag betaald. Daarna was het weer als vanouds en waren de heren weer in volle vaart bezig. En waar een hele dag tot 18:00 was gerekend waren we keurig om 13:00 klaar. De mannen waren erg blij met onze (lees Suus) goede voorbereiding. Ze waren ook weleens anders tegengekomen.

Aangezien we de zaterdag voor het schoonmaken van het huis hadden ingepland maar er nu nog een halve dag over was besloten we om dan maar even door te buffelen en het huis helemaal aan kant te maken. Dat gaf ons een extra rustdag. Een extra dag die we goed konden gebruiken. We hebben de eindsprint ingezet, het huis schoon, de camper ingeladen en wij tot op het tandvlees bekaf. Maar zeer voldaan. Nog 1 rondje door het huis, nog 1x kijken en alle herinneringen de revue laten passeren. We weten nog hoe we de straat inreden bij de eerste bezichtiging. Hoe lelijk we de kleuren van de gevels vonden, maar hoe heerlijk ruim het huis van binnen was. Hoe we in de achtertuin een speelhuisje hebben gemaakt voor Rick. Met alle Bob de Bouwer tekeningen. De zomerpret in de achtertuin in ons zwembad als we even een jaartje niet op vakantie konden. De zware operatie van Suus. De nieuwe badkamer en 2x een nieuwe keuken. Mijn herniaoperatie. Rick zijn eerste vriendinnetje dat bleef slapen. De diagnose van Suus. De feestjes in de achtertuin tot diep in de nacht. Hoe Rick wegreed bij zijn eerste rijles, en zijn eerste auto kreeg op zijn 18de verjaardag. In elke kamer wel 100 herinneringen. We lopen samen door de kamer naar de gang. De gang door en trekken de deur achter ons dicht. 20 jaar herinneringen. Maar oh, wat is het is tijd om te gaan!