Yellowstone Dag 1 !!!

Gisteren was het de 1ste dag dat we naar Yellowstone zijn geweest. Al met al hadden we gepland om zo'n 3 dagen in Yellowstone door te brengen en de wegen zouden 18 April open gaan. En ondanks dat het wel moeilijk was om campgrounds langs "the grand Yellowstone loop" te vinden waren we er wel in geslaagd om dat te doen, en hadden de plannen klaar. Totdat Wesley roet in het eten gooide. Dit had ervoor gezorgd dat de wegen langer dicht waren. En dat er uiteindelijk op 19 April pas wegen open zijn gegaan. En dan ook nog niet eens alle wegen. Alleen de gele lijnen langs de noord kant en de west kant waren open, grijs is nog afgesloten. De oost en zuid zijn nog steeds dicht. Als je op de foto van het kaartje kijkt zie je een soort van 8 dat is de grand loop.

We hebben vanmorgen eindelijk weer een beetje uit kunnen slapen. Al had het de hele nacht weer geregend. Zachtjes tikt de regen op het slaapkamerluikje, ritme van de MidWest tour. Rob de Nijs was weer van het toneel verdwenen en hij had zijn regen meegenomen. En zeg eens eerlijk, was je het liedje aan het meezingen met de aangepaste tekst??? :) ik wel. De dag was een beetje grauwig maar we lieten ons er niet door afschrikken. Even lekker onder de warme douche door, nog even het waggie aan kant harken. Spulletjes achter de deurtjes en in de luikjes. Aangezien ik de laatste rit wat her en der wat had laten slingeren, wat er dus vrolijk was gaan meebewegen op het ritme van remmen en optrekken, had ik nu wel geleerd dat dat dus niet kan. De GPS weer ingesteld en als laatste de zuignap van de dashbord-action cam met een lekkere natte lik op het voorruit geplakt. Oh ja, voor ik het vergeet, sorry voor de geluidskwaliteit van de filmpjes. Ik stel voor dat jullie die maar op mute zetten. Behalve die van Suus, hij heet John Denver in Yellowstone. Kijk maar eens bij de video's. Afijn, we zijn er klaar voor. De geiser Old Faithful wacht op ons.

Ondanks dat de zon zijn best doet is het nog wel wat bewolkt. Maar zelfs nu zijn de bergen van de Rockies adembenemend. Het is allemaal zo groot, zo hoog, en je ziet het van verre al aankomen. Nu hadden we de mazzel dat op de camping van Tante Mindy we al een prachtig uitzicht hebben op de voet van de Rocky Mountains. Tante Mindy..... ik had een paar dagen terug deze camping gevonden via een reis app die we gebruiken. Het is één van de weinige campings die al open was aan de noordkant van Yellowstone. Tante Mindy is de eigenaresse van deze campground. Midden 60, halflang grijs haar tot op haar schouders. Die op hun beurt weer verstopt zitten in haar nek. Het is een echte oude tante, in de breedste zijn van het woord. Ze zal 1,60 zijn en bijna net zo hoog. Bij aankomst zat ze in haar keurige kantoortje/souvenirs winkel net met het energie bedrijf te bellen, er was nml stroomstoring op de camping, en dat terwijl het bij aankomst net een onweersbui over de camping trok. 1 en 1 is 2, en dus was Mindy aan het bellen. Echter waren wij net langs een ongeluk gekomen van een vrachtwagen die een elektriciteitspaal had geraakt en stilstond midden op het spoor. Politie, brandweer en ambulance erbij, dat was de werkelijke reden van de storing. Ondertussen had Mindy al opgehangen en begon tegen ons "how are you'll doing?". Were just fine, like to get settled in. Are you that nice Dutch guy I spoke to over the phone? Ze was helemaal blij en over de top enthousiast. Met allerlei handgebaren en onsamenhangende uitleg kregen we een plekje. Tussendoor begon ze aan zes verhalen, waar we alleen maar een intro van kregen, om vervolgens weer verder uit te leggen over de camping. Maar allemaal uiterst aardig. Ik moest gelijk denken aan die kenau in Big Horn, die we ondertussen hebben omgedoopt tot "Big Whore", en dacht, zo kan het dus ook.

Mindy vervolgde, "ik heb jullie gezellig naast dat andere Nederlandse stel gezet. Dat vinden jullie vast gezellig". Ook wederom hartstikke goed bedoeld. Maar wij Nederlanders willen geen Nederlanders tegenkomen op vakantie. Daar houden we niet van. En ook nu weer werd dit stigma wederom bevestigd. Ik was nog maar amper bezig met instaleren of het wat oudere stel komt schuchter uit hun camper. Eerst gaat het deurtje open, dan komt het hoofd van een oudere dame naar buiten. Een beetje zoals de heks in het sprookjesbos van de Efteling. Op de achtergrond zag ik de ogen van haar man, zoals die van de wolf die de zeven geitjes wel even gaat verorberen. Hij gepensioneerd jurist, zij gepensioneerd logopediste. En hoe blij ze waren dat ze deze keer een klein campertje hadden, want de vorige keer hadden ze zo'n grote bus gekregen. Daarvan had Peter de Jurist nml vorig jaar de hele achterkant in de prak gereden toen hij door een greppel was gereden. Nee dit jaar viel het allemaal mee, alleen de waterpomp was stuk, de waterheater had het begeven, de waterslang was hij vergeten af te koppelen en had hij eraf gereden, de kachel had het begeven en hij had het buitenrooster van de warmte afvoer maar met duct-tape afgeplakt. Wat dus was gesmolten. Zijn letterlijke woorden waren "ja je moet de kinderziektes eruit rijden hè, bij zo'n nieuwe camper". En dit allemaal nog voordat ik mijn stekker in die van mij had gestoken. En probeer dan maar eens niet te lachen. Hij had het noodnummer al moeten bellen, 4 x! En alles met een lach alsof het gewoon was. "Ik ga maar eens verder met alles aansluiten voor het gaat regenen" zei ik tegen Peter, draaide me om en ging aan de gang. Zóóóóóoooo geen zin in dit.

De volgende ochtend zie ik Peter met zijn afval zakje naar de dumpster lopen. Zowel bij het trapje op, als het trapje af zag ik van een afstandje hoe hij struikelde, en dacht. Jij hebt je laatste schade nog niet gereden deze vakantie. Ook zij moeten de camper op 29ste inleveren bij Roadbear. Ik ben benieuwd....

Maar goed we waren onderweg naar Yellowstone. En bij aankomst kom je eerst door het dorpje Gardiner. Wederom zo'n dorpje waar de cowboysfeer er goed in wordt gehouden. Inmiddels hebben we all een aantal van deze dorpjes gehad, maar het eordt er niet minder mooi om. De lasso grapjes en de stierenballenlol blijven als rake kogels in het rond schieten. Toerend van Livingston naar Gardiner waren we er ineens achter gekomen dat we nog helemaal niet hadden ontbeten. Dat krijg je als je de avond ervoor de tweede helft van die koe bij Chris en Jennifer hebt opgegeten. Je honger impuls is volledig van slag met die giga porties die je hier krijgt. We rijden een uurtje later het dorp Gardiner binnen en hebben toch wel weer trek, en het was inmiddels 11:55, lunchtijd. We rijden wat door het dorpje en zien een leuk uitziend restaurant volledig in stijl bij de rest van het dorpje, en het heet "Cowboys". Here we go. Het is een grill restaurant. Raar denk je als je op de kaart kijkt, helemaal geen ontbijt. Klopt de kaart is lunch en diner. Ik kan je vertellen dat een Jalepenjo cheeseburger van buffelvlees een prima ontbijt is. Ik raad het iedereen aan, ontbijt eens met een hamburger met friet!

We vervolgen onze rit en gaan naar het visitor center van Yellowstone. We halen de kaart op, kopen wederom wat souvenirs en zijn klaar voor het avontuur Yellowstone. En wat is dat een prachtig park zeg, zelfs met het wat druilerige weer is het een genot om door het park te rijden. Overal waar je kijkt zie je wel iets. Het is bijna niet in woorden te beschrijven, vandaar dat ik een heleboel foto's heb toegevoegd. Kijk er maar eens naar.

Zoals ik zei het was een wat grauwe dag en dat was helaas ook zo toen we bij Old Faithful aankwamen. De regen was ondertussen in natte sneeuw veranderd. Gelukkig was er een visitor center boven op de berg waar Old Faithful is met, hoe kan het ook anders, een giftshop. We hadden de laatste eruptie net gemist maar 90 minuten later zou hij weer gaan wist de man achter de balie ons te vertellen. Alsof ze er gewoon een kraantje op hebben zitten. ik weet het zeker. Ze wachten tot er genoeg toeristen in het winkeltje zijn, doen de kraan van Old Faithful dicht, en denken "zo, die moeten 1,5 uur in ons winkeltje doorbrengen". Gelukkig hadden we ons eigen huis op wielen mee! We zijn naar de parkeerplaats zo dicht mogelijk bij Old Faithful gereden. Er stond wel een bordje met "Personnel enrty only ", maar mijn Engels is niet zo goed. :) Achteraf bleek dat het bordje er voor de grap stond. Niemand is ons komen wegsturen. En dat ondanks dat we op het parkeerterrein onze slide out ook nog uit hadden gedaan. Ja je hebt wel de ruimte nodig voor het avond eten. Het was nml al half 6. Suus heeft heerlijke grilled cheese gemaakt, tosties voor ons Hollanders.

Snel alles weer opgeruimd, slide out weer in, het was tijd voor Old Faithful. Ga maar om 18:10 had de man gezegd, hij gaat rond 18:20 maar dan mis je 'm zeker niet. Wij onze winterjassen aan, capuchonnetjes op, zonnebrilletje op, en gaan. Nou ik weet zeker dat die Old Faithful geen klok kan kijken (of die gozer van het kraantje was in slaap gevallen) 18:15 niks, 18:20 niks, 18:25 sputter sputter, een pluimpje rook, nu gaat het gebeuren...... toch niet. Ondertussen waren mijn vingers langzaam door frost bite aan het afsterven. Maar je gaat door met je camera in je handen, je wilt het niet missen. Wat nou als die ouwe gaat spuiten, en je staat net je handen op te warmen..... 18:30, me pink valt op de grond, 18:35 me duim ook. Suus heeft ondertussen besloten een iets beschuttere plaats op te zoeken en loopt weg. Wat denk je? Daar gaat hij hoor, in volle glorie gaat hij de lucht in. Alsof hij het speciaal voor ons had bewaard. Het was koud, het was mooi om te zien. Maar wat waren we blij dat we weer in de RV zaten. Ik trek me natte koude schoenen uit. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10, ja al mijn tenen zaten er nog aan. Ik voelde ze niet meer dus moest ze even tellen.

Ik loop een dag achter, Maar vandaag was dag 2 van Yellowstone. In de zon! More to come......