Dag 3, eerste echte reisdag

4 april 2019 - Milwaukee, Wisconsin, Verenigde Staten

Vandaag was het dan eindelijk zover. Na 2 dagen ruiken, voelen, proeven was het tijd om echt op pad te gaan. Slechts een kleine trip van Middlebury naar Alsip. 2,5 uurtjes sturen. En daarna via Chicago door naar Milwaukee, nog eens 3 uur.

De ochtend begon zoals elke andere, we deden onze ogen open. Het blijft toch nog even wennen, en het duurt een paar tellen voordat het tot je doordringt dat je in je RV-waggie ligt en je op vakantie bent. Ik moet er niet aan denken als we weer thuis zijn en je eindelijk gewent bent aan wakker worden in de RV, en het is je eerste werkdag........ even van me af schudden die gedachte.

Zoals ik al zei, je wordt wakker en maakt een kopje koffie. Suus lag nog te slapen dus ik sloop langzaam door de camper om 'm maar zo min mogelijk te laten bewegen. Zachtjes de slaapkamerdeur dicht en op zoek naar het oh zo belangrijke begin van de dag, de koffie. Ik had nog niet eerder koffie gezet dus voordat ik alles bij elkaar had verzameld, apparaat, koffie, koffie filter. Pffff t is nog werken zo in je vakantie, doe mij m'n Nespresso maar hoor. Op de gok een paar scheppen in het filter gemikt, voor 2 kopjes water er in en aan maar dat ding. Na wat ongewenst tegengesputter van het apparaat komt er dan toch langzaam een geur van vers gezette koffie in de camper, de geur van succes. Heel tevreden neem ik een slokje van mijn eigengemaakte bakkie pleur. Takke jantje, volgende keer een schepje minder. Maar wakker was ik zeker.

Vandaag zouden we gaan rijden. Eindelijk dat motortje in het vooronder de sporen geven en de weide wereld in. We konden niet wachten. Een kort ritje maar niet minder leuk. Suus was ondertussen wakker geworden, en goede echtgenoot als ik ben had ik ook al theewater opgezet. Dat bleek een goede zet, deze ochtend heeft Suus het ontbijt verzorgt. Of het nu aan het theewater lag, of aan hoe ik gisteren de keuken achtergelaten heb......we zullen het waarschijnlijk nooit weten.

Ondertussen was ik aan het stoeien met de GPS om de route uit te stippelen. de instellingen aanpassen, geen interstates, geen highway's, alleen de landelijke rustige wegen. Heel veel woorden (die ik hier helaas niet kan opschrijven ivm kleine oogjes en oortjes) verder was het dan toch gelukt om de GPS te laten doen wat ik wilde dat dat ding zou doen. De apparaten van vandaag luisteren zo slecht!  Ja, het kost wat meer tijd om niet over de snelweg te rijden maar het is zo mooi om landelijk te rijden. Hele stukken niets afgewisseld met kleine slaapdorpjes waar soms de tijd gewoon heeft stilgestaan. Met mooie veranda's en keurig onderhouden tuinen, en allemaal een Amerikaanse vlag.

IMG_8535[1]

IMG_8534[1]

Natuurlijk moet je soms wel even de landelijke wegen verlaten en de grotere wegen op gaan, al was het alleen maar om deel te nemen aan, en de Amerikaanse favoriete cultuur tot je te nemen. Dus bij het zoveelste Food Court met alle mogelijke restaurant ketens die je maar kan bedenken tezamen gepropt op 400 vierkante meter namen we de afslag. En tussen al die ketens die hun waar aanbieden, en alles met korting of gratis dit en extra dat zat er één die mijn aandacht volledig absorbeerde. Met tunnelvisie en in een draf liep ik in een rechte lijn op mijn doel af.

DD1DD2

Dunkin Donuts! En nu weten veel van jullie al dat dubbel D mijn voorkeur heeft. Maar als ze dan ook nog eens geglazuurd zijn met chocolade, gevuld met jelly en voorzien van poedersuiker. Call me a junkie, but I NEED those!!! Blij als een kind loop ik naar binnen met Suus in mijn kielzog. "Ik ga even plassen zegt ze", ik draai me om, kijk haar aan en kan alleen maar denken....."moet ik nu echt wachten met bestellen tot je terug bent....????".  Terwijl ik in gedachte al starend naar het bord met de mogelijkheden kijk met combi en voordeel deals, alle prijzen als echte Hollander de revue laat passeren. En narekenend of die deal die ze hebben nu écht wel zo voordelig is dwalen mijn ogen af naar het rek onder de menuborden. 8 meter breed en 2 meter hoog is de muur van genot die zachtjes mijn naam roept. Van de Plain donut via gevulde donuts met pindakaas en vanille creme, langs die met sprinkels naar de chocolade gevuld met jelly en met zonder gat. (dat is pas bonus! Denk ik als Hollander, geen gat) Gelukkig!!! Suus is terug van het toilet, BESTELLEN!

Zoals je op de foto ziet, die zonder gat is het geworden. Chocolade met vanille vulling! En die andere in het zakje hebben we het maar niet over....maar ze waren allemaal heerlijk. Kopje koffie erbij meneer? Regular, cappufrappu, latte vanilliato, met hazelnoten smaak? Of toch liever een iced coffee met extra whipedcream topping? Wilt u daar nog een smaakvolle caramelsiroop over? Mijn hoofd begint te tollen van alle opties die als vragenvuur op me af komen. En met heel veel moeite hoor ik mezelf zeggen; "regular medium black please".  "PRUT" denk ik bij mezelf. Al die keuzes doen je zo duizelen dat je op de automatische piloot antwoord geeft. Maar de volgende keer ga ik echt zeggen wat ik wil, echt..... moet ik wel eerst even weten wat ik wil.

Ondertussen zijn we in Michigan city aangekomen wat halverwege de eerste etappe lag. Het landschap was vlak, er viel dus geen bolletjes trui te verdienen deze rit. Hoewel....er zat toch zeker 1 extra bolletje in me trui. Die net iets groter geworden was door de DD!

We stappen weer in en vervolgen onze weg naar Alsip. De reden dat we daar heen gaan is omdat daar ook een Crown Aerosols fabriek zit. Ik zal jullie daar niet al te veel mee lastig vallen. Maar na een rondleiding in de fabriek aldaar en even met de mensen gesproken te hebben konden we een paar uurtjes later onze weg weer vervolgen. Next destination down town Chicago. We rijden weg en al tourend door de suburbs is er van alles te zien. We rijden door arme wijken, rijke wijken, gewone wijken. Je kijkt je ogen uit. Ik kijk nog eens in mijn zijspiegel en zie langzaam de wereld achter me voorbij gaan. Wat een raar beeld als ik in me spiegel kijk? En waarom zie ik de achterkant van de spiegel en niet de spiegel? Ik was volledig blind aan het rijden aan de linkerkant. Geen spiegel op een 10 meter lang voertuig midden in een stad gelijk aan Amsterdam. Neeeeee???!!!! Hier gaat iets niet goed. De spiegel was los, en draaide vrolijk op eigen initiatief om zijn as. We hadden geen andere keus dan rechtsaf te slaan, de enige kant waar ik nog iets zag van het verkeer achter me. 2x rechts, en ik rij langs een Ford dealer. Dat moet zo zijn geweest. Als een F1 coureur die een pitstop maakt maak ik een snelle stuurbeweging naar rechts, het parkeerterrein van de dealer op. Ik parkeer ons RV-waggie tussen de nieuwe Ford heavy duty Pick-up trucks,en loop het dealerschap binnen. Een aardige verkoper komt direct naar me toe met de vraag in welk type wagen ik interesse heb? Nadat ik hem vertel dat ik slechts een inbussleutel kom lenen om mijn spiegel vast te zetten, dirigeerde de teleurgestelde verkoper me naar de werkplaats. Waar ik vervolgens alleraardigs wordt geholpen door een Ierse jongeman die de spiegels even voor me vastzet. We're on the road again....

Weer een uurtje sturen later zien we langzaam de skyline van Chicago opdoemen. Wat indrukwekkend is dat. Wij vinden Amsterdam groot, natuurlijk vinden we dat.

Chicago SL1

Chicago SL2

Maar Chicago is wel echt echt groot. En we rijden ook nog eens direct de spits in. Muurvast in the middle of downtown Chicago, we waren er al voor gewaarschuwd. Maar dat mag de pret niet drukken, ik manoeuvreer onze waggie op de middelste baan. In tegenstelling tot de Nederlandse gewoonte om altijd zo rechts mogelijk te rijden hanteren ze hier de "stay in your lane" gewoonte. Je kies een baan en daar blijf je in. links inhalen, rechts inhalen, het mag allemaal, zolang je maar in je baan blijft. Dat stroomt een stuk beter door.

Chicago DT1

Chicago DT2

Ken je dat gevoel dat je in de file staat en je zo ongelooflijk moet plassen. Welkom in de wereld van de RV, je hebt een toilet bij je. Stapvoets rijdend in de file......precies, Suus ging even plassen. Een kleine 45 minuten later verlieten we Chicago. Maar het rijden in de file was heerlijk. lekker op de automaat, in je eigen baan. geen mongolen die van baan naar baan hoppen als een andere baan sneller gaat. Ook ik als bestuurder heb op me gemak de stad in me op kunnen nemen. Rond kunnen kijken en genieten van alle skyscrapers en de oude gebouwen die langs de drie hoog over elkaar heen slingerende klaverbladen uitsteken. De bedoeling was dat we nog even de stad in zouden gaan. Maar dat laten we aan ons voorbij gaan voor deze keer. We komen zeker nog een keer terug.

De reis gaat verder, we hebben een reservering voor de nacht! De stad Milwaukee wacht op ons. Deze keer kiezen we ervoor om via de highway te rijden. Toch nog enigszins een scenic route, maar wel met wat meer tempo. We hebben een campground midden in de stad bij de Milwaukee speedway oval. Wanneer we aankomen is de schemering al ingedaald en parkeren we op de plaats die we hebben gereserveerd D002. (vandaag was er een hoop met dubbel D). Het kantoorgebouw was donker en verlaten. Gelukkig had ik wel bij de reservering aangegeven dat we later zouden komen. Toch maar even een kijkje nemen of er niet toch iemand aanwezig is. Helaas, maar op de deur zit een welkomspakketje voor ons geplakt met plakband, de boodschap was aangekomen.

Welkom State fair RV

RV light 2

Selfie van 2

Snel ons RV-waggie op zijn plekkie, even rechtzetten op de levellers, stroom en water aansluiten en tijd voor het avondmaal. Vandaag geen hoogstaande keukenkunstjes van Suus. Maar het smaakte er niet minder om. PB&J's met een Budweiser voor mij, een PB sandwich met melk voor Suus. Al met al een zeer geslaagde eerste reisdag! We hebben genoten, en weten zeker dat dat morgen ook zo zal zijn.

PB&J's met BUD

Next on the list? Harley Davidson Museum and factory.

3 Reacties

  1. Frie Jansen:
    4 april 2019
    Het is maar goed dat ik met pensioen ben. Heb ik tenminste alle tijd om je verhalen te lezen.
    Dat je veel talenten had wist ik al. Maar je schrijverstalent was mij tot heden toe onbekend.
    Ik geniet ervan!!!
  2. Suus:
    4 april 2019
    Hahaha.. hij typt misschien nog wel sneller dan hij normaal ouwehoert 😂
    Maar ik ben t met je eens.. ik ben er bij en zelfs ik geniet van zijn verhalen.. 😘
  3. Lize:
    4 april 2019
    Super leuk om te lezen buurtjes! En Jeroen, je schrijft echt geweldig. Leuk om zo een beetje met jullie mee te reizen 😁👍